Terapia chiropraktyki kręgosłupa Dr Pierce’a diagnostyka rtg różnicowa - geometryczna

Co należy zrobić by trwale wyeliminować ból kręgosłupa, ograniczyć choroby około kręgosłupowe, rwy kulszowe, barkowe przepukliny i skoliozę?

TERAPIA CHIROPRAKTYKI KRĘGOSŁUPA DR.PIERCE’A

Aby właściwie i skutecznie oraz trwale przeprowadzić terapię kręgosłupa należy poznać miejsce powstania przyczyny bólu oraz patologii kręgów kręgosłupa. Jeżeli poznamy przyczynę - miejsce zablokowania to wyeliminujemy objawy choroby kręgosłupa, nacisk na nerw i pozbędziemy się bólu.

Zazwyczaj przyczyną jest skrzywienie kręgów, ograniczenie prawidłowych łuków lordoz - kifoz, osi kręgosłupa oraz zablokowanie podwichnięcie kręgów powodujące lawinę zablokowani, napięć i bólu.

O miejscach takich dowiemy się wykonując zdjęcia celowane RTG metody DR.PIERCE’A opisane w skierowaniu otrzymanym od chiropraktyka.

Na podstawie prawidłowo zrobionych zdjęć chiropraktyk dokonuje geometrycznych pomiarów kątów łuków odcinków kręgosłupa i rozrysowuje zaistniałe zmiany patologiczne kręgosłupa .

Prawidłowa diagnoza stopnia zwyrodnień na podstawie zdjęć zmierzonych przez chiropraktyka specjalnymi kątomierzem ACU-ARC może pozwolić określić który segment ruchowy kręgosłupa zgodnie ze sztuką i wiedzą chiropraktyczną wymagał manipulacji. A co najważniejsze uzmysłowić może szanownemu pacjentowi celowość i zasadność dalszych zabiegów chiropraktycznych gdyż po opisaniu zdjęć przez chiropraktyka bardzo łatwo można zobaczyć zmiany patologicznego ustawienia kręgosłupa.

Na podstawie otrzymanych wyników diagnostyki RTG chiropraktyk przystępuje do manipulacji i odblokowania segmentów kręgosłupa na specjalistycznej kozetce dr.Pierce’a.

Powoduje to pozbycie się bólu, przywrócenie prawidłowej ruchomości kręgów, pracy układu nerwowego, funkcji fizjologicznych oraz wyrównanie miednicy. Metoda Pierce’a wyróżnia się bezpieczeństwem ze względu na wykorzystanie specyficznej techniki nastawienia ( bez rotacji głowy ) oraz specjalną konstrukcję kozetki wyposażoną w bezpiecznik siły manipulacji. Już pierwszy zabieg przynosi duże efekty, pozwalając organizmowi na samoregulacje oraz zmianę kantów ustawienia kręgosłupa

Chiropraktyka metodą Pierce’a to zaawansowana terapia prowadzona na specjalnej kozetce z zapadniami „drop-table” oraz z użyciem insulsatorów sprężynowych i elektrycznych. Pozwala to wykonywać wyjątkowo dokładną i bezpieczną terapię, nawet w przypadku skomplikowanych problemów odcinka szyjnego kręgosłupa i zrotowanej miednicy. Efektem jest przywrócenie funkcji i symetrii ciała daje znakomite wyniki w terapii bólu kręgosłupa, powoduje pożądane procesy dekompensacyjne układu ruchu i wyrównujące napięcia wewnętrzne.

A tak wyglądają efekty metody Dr Pierc'a

Pierce Results system jako metoda chiropraktyczna

Metoda chiropraktyczna Pierce Results System opiera się na połączeniu dokładnego wywiadu klinicznego, badania podmiotowego i analizy zdjęć rentgenowskich. Skupia się na manipulacji w obrębie konkretnych, wymagających korekty kręgów, dzięki czemu jest bezpieczna dla pacjenta. Dokładna diagnoza i uważna analiza przypadku podnoszą skuteczność tej metody w postaci wyeliminowania dolegliwości bólowych i prawidłowego ustawienia kręgosłupa.

Młody Walter Vern Pierce pierwszy kontakt z medycyną miał podczas swojej służby wojskowej we wczesnych latach 50. Był żołnierzem Amerykańskiej Marynarki Wojennej, pracował jako sanitariusz. Do jego obowiązków należało udzielanie pierwszej pomocy w nagłych przypadkach oraz opieka nad rannymi żołnierzami. Asystował również podczas wykonywania autopsji. Służba wojskowa wzbudziła w nim zainteresowanie medycyną. Po jej zakończeniu postanowił pójść w ślady swojego wujka i w roku 1955 ukończył renomowaną uczelnię chiropraktyczną – Palmer College. Po studiach dr Pierce wrócił do rodzinnego miasta Dravosburg w Pensylwanii, gdzie rozpoczął swoją praktykę jako chiropraktyk. Następne pięć dekad swojego życia poświęcił na znalezienie sposobu, aby uzyskać jak najlepsze rezultaty swojej pracy w leczeniu pacjentów. Doprowadził do opracowania nowych metod, technik oraz sprzętu, które zmieniły sposób, w jaki tysiące chiropraktyków analizuje i poddaje korekcji ustawienia kręgów. 

  Chiropraktyka nie była jego profesją, to było jego życie. Starał się znaleźć lepsze, bardziej skuteczne sposoby zlokalizowania podwichnięcia kręgów oraz ich korekcji – tak opisuje praktykę dr. Pierce’a jego syn Vernon. Doktor Pierce podczas swojej pracy analizował tysiące zdjęć rentgenowskich pacjentów. Zaczął również badać kręgosłup w ruchu i wykorzystywać do tego zdjęcia czynnościowe odcinka szyjnego. Pewnego razu zauważył, że gdy ustawił kręg C5 u pacjenta z całkowitą kifozą szyjną, jego dolegliwości natychmiast ustąpiły. 

Kręg C5 nie zawsze był kluczem do sukcesu. W innych przypadkach problem zdrowotny stanowił zablokowany kręg C4, C6 lub inny. Po tym odkryciu dr Pierce podjął współpracę z firmą, która opracowała badanie rentgenowskie w ruchu. Umożliwiało ono nagranie filmu rentgenowskiego i poddanie analizie ruchomości kręgosłupa szyjnego. Obecnie taka diagnostyka obrazowa znana jest pod nazwą wideofluoroskopii. 

W swojej praktyce zawodowej dr Pierce zaczął łączyć różne techniki oraz metody diagnostyczne. Do diagnozy wykorzystywał zdjęcia rentgenowskie, wideofluoroskopię oraz badanie dermotermograficzne. Manipulacje kręgosłupa wykonywał za pomocą specjalnej kozetki wyposażonej w zapadnie oraz impulsatora. Swoje decyzje terapeutyczne podejmował na podstawie licznych obserwacji badań obrazowych. W ten sposób opracował swój własny system pracy z kręgosłupem umożliwiający leczenie schorzeń całego ciała. Nazwał go Pierce Results System.

Główne założenia terapii oraz analiza prawidłowego ustawienia kręgosłupa

Aby zrozumieć, w jaki sposób analizuje się podwichnięte kręgi, należy najpierw zapoznać się z prawidłowym ustawieniem kręgosłupa. Zdrowy kręgosłup w widoku przednio-tylnym ma wszystkie kręgi ustawione w jednej linii, z głową umieszczoną centralnie nad kością krzyżową oraz talerzami biodrowymi. Widok boczny kręgosłupa powinien posiadać cztery krzywizny, które powinny charakteryzować się prawidłowymi wymiarami. Lordoza szyjna powinna mieć kręgi ustawione w łuku o promieniu 17 cm. Natomiast lordoza lędźwiowa powinna mieć łuk oscylujący w przedziale 19–24 cm. Prawidłowe wymiary lordotyczne gwarantują poprawne ułożenie kifozy piersiowej oraz kości krzyżowej. 

Doktor Pierce wyznaczył odcinek szyjny kręgosłupa jako rejon, który ze względu na swoją budowę anatomiczną oraz ciężar głowy który na nim spoczywa, jako obszar stanowiący największy problem terapeutyczny. W swojej terapii połączył dwie szkoły chiropraktyczne: Palmera, która przede wszystkim uważa odcinek szyjny za kluczowy w terapii, oraz Logana, która za priorytet uznała prawidłowe ustawienie miednicy. Korekcja tych obszarów kręgosłupa pomaga przywrócić jego prawidłową oś. Dzięki przywróceniu prawidłowej lordozy szyjnej oraz korekcji miednicy usuwane są przeciążenia kręgosłupa oraz stawów obwodowych. Przywrócenie prawidłowej ruchomości wcześniej zablokowanych stawów pozwala poprawić funkcjonowanie układu nerwowego, odciążyć dyski międzykręgowe oraz uregulować napięcie mięśniowe. Poprawnie wykonana terapia pozwala odtworzyć prawidłową oś kręgosłupa oraz jego krzywizny, przywrócić prawidłową postawę ciała oraz pozbyć się bólu. 
Metoda Pierce Results System ściśle określa, jak powinien wyglądać prawidłowy widok kręgosłupa szyjnego na zdjęciach rentgenowskich w pozycji bocznej, przednio-tylnej, w zgięciu oraz wyproście.

Analiza prawidłowego bocznego zdjęcia rentgenowskiego kręgosłupa szyjnego

Prawidłowy kręgosłup szyjny charakteryzuje się następującymi cechami:

• lordoza szyjna ma łuk wyznaczony przez promień koła o wartości 17 cm (A),
• kręg szczytowy ustawiony jest pod kątem o wartości w przedziale 18–24° względem linii równoległej do podłoża (B),
• podstawa kręgu obrotowego jest ułożona równolegle do podłoża (C),
• kąt wyrostka stawowego znajduje się w przedziale 35–55° (D),
• krążki międzykręgowe mają taką samą wysokość, a trzony kręgowe nie posiadają żadnych zmian zwyrodnieniowych (E).

Aby prawidłowo zmierzyć wszystkie wartości, zdjęcie boczne kręgosłupa powinno być wykonane w prawidłowej pozycji, z podniebieniem twardym ułożonym równolegle do podłoża. 

Analiza prawidłowego zgięcia w odcinku szyjnym na zdjęciu rentgenowskim

Przy prawidłowym zgięciu kręgosłupa szyjnego wszystkie wyrostki kolczyste zwiększają odległość między sobą w odniesieniu do zdjęcia bocznego. Tylne powierzchnie trzonów kręgowych układają się w łuk wygięty ku tyłowi. Łuk kręgu szczytowego powinien znajdować się bliżej podstawy kości potylicznej niż wyrostka kolczystego kręgu obrotowego. 

Analiza prawidłowego wyprostu w odcinku szyjnym kręgosłupa na zdjęciu rentgenowskim

Przy prawidłowym wyproście łuk kręgu szczytowego powinien wyraźnie zbliżyć się do postawy kości potylicznej oraz wyrostka kolczystego kręgu obrotowego. Wyrostki kolczyste pozostałych kręgów również powinny wyraźnie zmniejszyć odległość między sobą, a trzony kręgów powinny układać się w regularny łuk wygięty do przodu. 

Analiza prawidłowego zdjęcia rentgenowskiego przód – tył przy otwartych ustach

Prawidłowy kręgosłup szyjny w projekcji przód – tył posiada wszystkie wyrostki kolczyste ułożone w jednej linii, która pokrywa się z osią czaszki wyznaczoną przez jej środek. Dzięki otwartym ustom widoczny jest kręg szczytowy wraz z kręgiem obrotowym, których ułożenie powinno być symetryczne.

AUTORZY : Cezary Król, Marcin Mińkowski, Paweł Tyka

Galeria